تاکنون بیشتر از 400 نوع مایکوتوکسین شناخته شده موجود است که تعدادی از آنها در غذا و خوراک دام وجود دارند که میتوانند مشکلات جدی سلامتی ایجاد نمایند. در بین این سموم بالقوه مضر، آفلاتوکسین ها دارای اثرات ایمنوتوکسیک، سرطان زایی و جهش زایی بر روی حیوانات و انسان ها هستند. آفلاتوکسین‌ها گروهی از متابولیت‌های ثانویه با سمیت کبدی بالا هستند که عمدتا توسط قارچ‌های A. flavus ،A. parasiticus وA. nomius تولید می‌شوند.
طی چند دهه گذشته ، نزدیک به 20 نوع مختلف آفلاتوکسین جدا شده و شناسایی شده است که میزان بالایی در انواع غلات ، روغن ها ، ادویه جات و میوه ها وجود دارد. گزارش شده است که تقریباً %25 از مواد غذایی جهان به دلیل آلودگی به مایکوتوکسین ها غیر قابل خوردن هستند ، که آفلاتوکسین ها جدی ترین ضررها را ایجاد مینماید. بسیاری از محصولات کشاورزی در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری مستعد حمله قارچی (A. Flavus وA. parasiticus ) و در نتیجه آلودگی به آفلاتوکسین ها در طی برداشت، انبارداری و فرآوری هستند.
چهار آفلاتوکسین اصلی وجود دارد که آفلاتوکسین B1 (AFB1) سمی ترین و گسترده ترین آفلاتوکسین بوده که گروه یک سرطان زایی آژانس بین المللی تحقیقات سرطان (IARC) را دارا می باشد.
از نظر شیمیایی، آفلاتوکسین ها در محلول های خنثی نسبتاً پایدار هستند و محصول خالص آنها یک کریستال بی رنگ با مقاومت در برابر درجه حرارت بالا و دمای تجزیه306-237 درجه سانتی گراد است.
استرلیزاسیون احتمالا اولین، مشهورترین کاربرد بیولوژیکی پلاسمای سرد است که بیشترین حجم تحقیقات را به خود اختصاص داده است.
مدل عمل بالقوه پلاسما سرد روی قارچ های مولد آفلاتوکسین عبارتست از:
• از دست دادن یکپارچگی غشاء
• آسیب به DNA
• اکسیداسیون پروتئین ها
• پر اکسیداسیون چربی
در جدول زیر خلاصه ای از تحقیقات انجام شده در خصوص از بین بردن سم آفلاتوکسین به وسیله پلاسمای سرد آورده شده است.
